Yıllardır kapımı çalan olmadı
Paslandı yüreğim küf tuttu kapım
Boşa geçti yıllar çilem dolmadı
Böyle mi yazılmış benim kitabım?
Kaderim böyle mi yazılmış sanki?
Her gün ağlıyorum bak yana yana
Sıkıntılarım dost dertlerim kanki
Neden tüm acılar sadece bana?
Aç susuz uykusuz ben neler çektim?
Nice acılara göğüsler gerdim
İçim kan ağlarken mutluluk ektim
Çevremize mutlu bir tablo verdim.
Hani sevenlerim dostlarım nerde?
Neden çevrem bomboş kimsecikler yok?
Neden omzum çökmüş başım hep yerde?
Mutluluklar uzak dertlerim pek çok.
Acı bana Tanrım acı kuluna
Daha çok gencim bak yaşım elli beş
Hala da girmezse işler yoluna
Ne zaman gelecek bana bu düşeş?
Hep gele attım ben yıllardan beri
İsterim isterim bir türlü olmaz
Önüme serseler bu denizleri
Gönlümün tasları yine de dolmaz.
Kader mi bu desem bilemiyorum
Gönlüm hergün üzgün hep ağlamaklı
Mendiller tükendi silemiyorum
Hani mendillerim nerede saklı?
Ben bitmişim artık herşeyim bitmiş
Sıfırı tükettim eksiye geçtim
Soğuk akşamlarda dostlarım gitmiş
Dost dost diye şimdi kendimi seçtim.
Not: Gele atmak; tavlada boşa zar atmak,düşeş ise tavlada en iyi gelen zar(6+6) demektir.
Mehmet Ali ÇıbıklıKayıt Tarihi : 1.3.2011 23:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Neden çevrem bomboş kimsecikler yok?
Neden omzum çökmüş başım hep yerde?
Mutluluklar uzak dertlerim pek çok.
Nedense sevinçlerde yanmızda olan dost bildiklerimize, üzüntülü anlarda göremeyiz. Çoğu insan aynı sorunu yaşıyor. Duygularınızı çok güzel anlatmışsınız. Yüreğinize sağlık. Sevgiyle...
TÜM YORUMLAR (2)