Ey benim şah damarım, şahenşahım, zât-ı pâkım…
Bir gün düşer kalem yere,
Sararır çiçek gibi, dağılır tüm yapraklar,
Kara toprak kucaklar, mısralarım düşer yere.
Miski amber pınarlarım, o yemyeşil diyarlarım,
Tacım, tahtım, saltanatım birer birer düşer yere.
Kelimeler fayda vermez, susar sözüm düşer yere.
Feri firar eder gider, kara gözüm düşer yere.
Gece güne revan olur, sensiz hayat ziyan olur,
Sözüm boş bir kelâm olur, tutunamaz düşer yere.
Sen rahmet etmez isen, hangi mâşuk olur çare?
Kâbe putla dolsa bile, yüzü koyun düşer yere.
Ey benim gönül bağım, rahmet kapım, huzurgâhım…
Vecd ile döner başım,
Dilimde yüce adın Harun bir gün düşer yere.
Ruhum huzura çıkar, sonsuzluk âlemine...
Susar nefes, çıkar libas, ceset olur düşer yere.
Kayıt Tarihi : 31.7.2025 07:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İlk makalemde yazdığım şiir
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!