Düşer Kardeş Şiiri - Cuma Ali Çetin

Bahane bol olur ecel gelince...
Başına gökteki ay düşer kardeş.
Bir yola girince inceden ince...
Ardından koca bay bay düşer kardeş.

Kendin bilen insan bulaşmaz şer'e...
Hem şere bulaşmak yakışmaz er'e.
Unutma ey beşer şu kuru yere...
Hem bayan hemi de bay düşer kardeş.

Her şey gider ama kendi yolunca...
Gitmez olur adı dünya olunca.
Yediğin lokmada sayı dolunca...
Elinde içtiğin çay düşer kardeş.

Görünmez engeller yolunu tıkar...
Sağa gidem dersin yol sola çıkar.
Bedeni devirir toprağa yıkar...
Ömrüne kırılmış fay düşer kardeş.

Aldanma sürerken burda saadet...
Canlının ölümü dünyada adet.
Can boğazda iken adı şehadet...
İnşALLAH diline hay düşer kardeş.

Hayat der başında saçlara ağar !
Ömür yüzlerine çizgiler sağar !
Sanma ki dağıma kar, dolu yağar...
Zirveye çamurlu kay düşer kardeş.

Dediler dünyada iki, üç gün dur...
Çok düşün bekanın hayalini kur.
Bir parça bez ile derin bir çukur...
Sana da bu kadar pay düşer kardeş.

Bak insan bu böyle yürümez dedi...
Zaman denen mevhum ömrünü yedi.
Benzersiz şeylerin sahibi BEDİ...
Dur der düz yollara say düşer kardeş.

Şaşalara şata'fata güvenme !
Sefa bitmez sanıp yata güvenme !
Binip koşturduğun ata güvenme...
Ayağı takılır tay düşer kardeş.

Uslan deli gönül hırs ile yanma !
İnançsız huzura çatarım sanma !
Hep böyle hedefe atarım sanma...
Elindeki ok ve yay düşer kardeş.

Cumali eşitle içi dışını...
Yaza çevir ömrün kara kışını.
Gözden geçir her gün yaşayışını...
Ona da mutlaka zay düşer kardeş.