Düşer Gibiyim Şiiri - Yavuz Selim Toprak

Taşırım sanmıştım hicran selini
Oysa bir bardaktan taşar gibiyim
Belki duyguların en ilkelini
Tüm hücrelerimde yaşar gibiyim

Bir ateş düşürdün yaktın bağrımı
Erittin ve de kül ettin karımı
Şu yarım yamalak uykularımı
Korkunç kâbuslarla böler gibiyim

Kaderin başıma ördüğü ağın
Pençesinde gönlüm hep darmadağın
Yoluma çıkan o en son durağın
Önünde sonumu bekler gibiyim

Ellerimle göğü delercesine
Dil verdim gönlümün buruk sesine
Baktım ki hep seni dilercesine
Ellerimi göğe açar gibiyim

Tam kapadı derken zulüm defteri
Düşürdün alnıma en soğuk teri
Ellerimden uçtuğun o günden beri
Hep kendi kendimden kaçar gibiyim

Dikil de karşıma asiyetinle
Sıkıysa bu derdi gel benden dinle
İçime saldığın melanetinle
Ayyaş bir berduştan beter gibiyim

Daha ayrılmadan kabuk yaradan
Kolaysa sen ayır akı karadan
Üst üste çekilen bir sigaradan
Bir kül tablasına düşer gibiyim