Düşer Şiiri - Nihal Mirdoğan

Dirilerden daha çok şehitler varsa
Tarihi konuşmak adıma düşer
Adıma düşerken Türk'lüğüm kârsa
Şehitler ordusu yâdıma düşer

Yâdıma düşerken ecdat ocağı
Türk'tür bu devranı saran kucağı
Turan davasında köşe bucağı
Olmayan hainler,kaydıma düşer

Kaydıma düşerken dost görünürse
Ay-yıldız göğümde leş sürünürse
Fitne fesat fikrle döş gerinirse
Helâl yörüngemde uyduma düşer

Uyduma düşerken çekim kuvveti
Ensede hisseder ağır kasveti
Berduş mantığıyla bekler daveti
Satılmış köleler tadıma düşer

Tadıma düşerken batı'dan başlar
Otağımda tuzsuz pişerse aşlar
Türk'ün simâsında çatıksa kaşlar
Çakan yıldırımlar bâdıma düşer

Bâdıma düşerken sazaktan soğuk
Türk vakûrdur lâkin,ses boğuk boğuk
Sular sessiz akar hem de sopsoğuk
Vey ırmağından her yuduma düşer

Yuduma düşerken,yutkunur şânım
Türk'lüğe and içmişTuran'dır kanım
Hem Hira'dan hem de Ötüken hânım
Yürürken Türk yanım, yurduma düşer.