Düşenin Dostu Olmaz Derler

Düşmeyen kalkamaz sevdiğim
Ben senin elini tutabilmek için
Annemin rahmine düştüm ilk
Hey gidi anam beni yar koynuna veren

Düşenin dostu olamazmış derler
Yetim kapısına bırakılan bebekler
Ağlamayı unuturmuş büyünce
Ana baba kesilirlermiş vatana millete

Düştüğüm zaman kalkmasını bilirim
Doğdum bir kere ben
Düşenin dostu bir anası bir basıdır
Sahiplenecek ilkin sonra bir millet kalkacak

Ben senin yanına yattım koyun koyuna
Ben kalktım sen yatarsın hala
Anan seni geç mi doğurdu
Ne kurnazlığı eder hangi siyaseti güdersin

Hadi kalk yanıma gel
Çocuğumuz büyümüş evlenecek
Karşılaşıp bir çıkmışlar karşımıza
Yarın bir gün bir torun verecekler kucağımıza

Hadi ben giderim
Düştüğüm yer beni bekler
Anamın rahminden babamın toprağına
Rahmandan rahmana