Düşenin Dostu Olmaz Şiiri - Tekin Bekar

Herkesin koştuğu, hayat yarışında,
Bir kere insan düşmeye görsün..!
Olsa da henüz, yolun başında,
Bir kere insan düşmeye görsün..!

İşleyen eşeğin boynu boncuklu olur
Tezek taze iken, sinekler çok olur,
Gün gelip kuruyunca, hepsi yok olur,
Bir kere insan düşmeye görsün..!

Eksik kalır, yetemezsin kendine,
Muhtaç olursun, namertin eline,
Yorarlar, bırakmazlar kendi hâline,
Bir kere insan düşmeye görsün..!

Savururlar oradan oraya hiç gibi,
Koca dünyada, değersiz piç gibi,
Kalıverirsin ortada, çıplak kıç gibi,
Bir kere insan düşmeye görsün..!

Hısımların sahip çıkmaz adamına,
Kan bağını geç, insaniyet namına,
Kapılar duvar olur, ardı ardına,
Bir kere insan düşmeye görsün..!

Maddiyat hırlatır, iki ayaklı köpeği,
Nasihatler hep aynı, ağustosböceği,
İsterler ki, geçiresin boynuna ilmeği,
Bir kere insan düşmeye görsün..!

Yetmez gibi derdin, dert açarlar başına,
Aldırış etmezler, akan göz yaşına,
Kalmışsın arkadaş, zalimin anlayışına,
Bir kere insan düşmeye görsün..!