Düşenin Dostu Olmaz Şiiri - Vehbiye Yersel

Düşenin dostu olmaz,derlerdi inanmazdım.
Dost bazen düşman olur,sözüne aldırmazdım.
Gerçek bu,gücüm bitti,Gözümdeki fer söndü
Dost dolup taşan evim,ıssız adaya döndü.
Gelenler boğulacak,sanki her tarafı su,

Uçarak gelenlerin, nerede eski coşkusu,
Herkes kaymış bir yana,dostlar unutulmuş,
Sokmuş başını kuma,kimseyi görmez olmuş
.Düşeni kaldıran yok,her geçen vurur tekme,
Rahman,Rahim Allahım,kimseye muhtaç etme
, Kar kış,var, yok demeden,gelenlere ne oldu.
Darda kalan insanın,neden dostu kayboldu
Yaratan Allah,hakkımızda hayırlı olanı bilir,
Yalnızım deme dostum Allah her şeye kadir,
Sabırlı ol,şükret haline,söyleme tek kelime.
Sabrın sonu selamet,yalvar Rahman Rahime
O her zaman yanında,kuldan bir şey bekleme
Hep sen Allah’tan iste kimseye boyun eğme
Hükmüne rıza göster,boyun eğme kimseye.
Sabırlı ol,şakir ol,değer verme dünyaya.
Bu dünya yalan dolan,kalbinden çıkar onu,
Ahireti hep düşün,değiştirme yolunu.
Yolun doğru yol olsun,yürü engel tanıma
Seni gören biri var,korur seni daima.
,Kuldan medet bekleme,Allah sana en yakın,
Sabırlı ol,dayan,güvenini sarsma sakın
5 Nisan 2004