Düşene Tekme Vurulmaz ama...

Sen
Karaya oturmuş
Virane bir gemiydin
Urganlarla çektim
Tekrar yüzesin diye
Yırtılmış yelkenlerini
Tamir ettim
Fırtınalara göğüs geresin diye

Omuzum incindi
Ellerim parçalandı
Boncuk boncuk terlerim
Kanıma karıştı
Şikayet etmedim
Tek amacım vardı
Pupa yelken süzülmendi
Bütün dileğim

Ayağa kaldırdıkça
Düştün yerlere
Baharı getirdim
Karakışa mahkum düşlerine
Yalanın rengi rengarenk
Doğrunun tek
Ben neyleyim
Faydan yoksa kendine

Düşene tekme vurulmaz dedim
Karagün dostluğu başkadır dedim
Nankörlüğü kendime yediremedim
Ayağa kalk
Kendin için çabala
Yoksa benim tekmem
Çok ağır gelir sana...