Konuşmayı öğrenmeseydi insanoğlu,
Kırar mıydı gönlünü sevdaların.
Savaşmayı öğrenmeseydi insanoğlu,
Alır mıydı canını dostun,arkadaşın.
Takvimi buldu diye yılların akıp gittiğini,
Dünya'nın dönüşünü buldu diye kıyameti,
Aldatmayı buldu diye hicranı tüm bedeniyle,
Hisseder miydi aşk bittiğinde.
Söyleyin bana insan kendine yarar sağlayan neyi buldu?
İntiharı doğrulayan yerçekimini mi,
Kalbi yaralayan silahı mı,
Vedaları başlatan vapurlar yüzsün diye suyun kaldırma kuvvetini mi?
Neyi kendimize yararlı kıldık ki!
Bir sevmek vardı, sorgusuz,sualsiz.
O'nu da keşfedemedi insanoğlu.
Keşfettiğini düşünenler ise yanılmadı mı,
Yanıltılmadı mı?
Kazalar olsun diye otobüsler yaptık
Kazaların yaşandığı otobanlar...
Yahut sevgiliyi elden alan kesik çizgiler...
İki şeritli ayrılık kokan yollar...
Bunları bilseydi insanoğlu,
Doğmak ister miydi,
Tadar mıydı başına düşecek elmayı?
Kayıt Tarihi : 15.4.2006 20:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!