Sevmeye tahammülü yok, verdi ara,
Yanlız kalınca gönül, açılır yara,
İflas edipte birde biterse para,
Ne dostu kalır yazık, nede akraba.
Düşerse insan zenginlikten zemine,
Sevdası biter alay kalır yerine,
Mecnun gibi muhtaç olursa birine,
Ne dostu kalır seven, nede akraba.
ümitleri tüketip çıkınca yola,
Dosta güven duymaya verince mola
Aşktan bıkıpta tekrar dönünce başa,
Ne dost kalır düşünen, nede akraba.
Kayıt Tarihi : 14.7.2006 18:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)