Düşen Âşıklar Şiiri - Mehmet İslami

Vuslat için kanat çırpıp dururlar
İlmin deryasına düşen aşıklar!
Yükseldikçe nuru Rahman görürler
Sevda ateşiyle pişen aşıklar

Senin-benim derdin Eyyübe (a.s) nisbet
Edilemez, canım Hamidem, elbet
Çünkü O Peygambere büyük kısmet
Peşinde o izde koşan aşıklar

İsâ (a.s) dünyada pişeni yemedi,
Mûsâ (a.s)firavuna sensin demedi,
İbrahim (a.s) in’deyken buldu Samedi
Rabb’mi olur? dedi aşan, aşıklar

Bir Hallâcı düşün bir de Nesimi,
Hamdediyorlarken çektiler pimi
Kimi arşta meskûn Cennette kimi
Ehl-i dünya, nar’a koşan, aşıklar

Bak Resûlullaha (S.A.V), emüce bile
Cehilden de beter ettiği çile
Sehabe Ammar’ı almadım dile
Burnu ile çölü deşen aşıklar

Evlâd: Allah, Resûl dedikçe, baba
Dinsiz etmek için harcarsaı çaba
Bizim sonumuz ne olur? Acaba
Demeyen sırattan düşen, aşıklar

Hakikâte kapalıdır gözleri
İblis bile sevmez bu yüzsüzleri
İmân kalkanıyla tecavüzleri
Hamide peridir aşan, aşıklar

Yaratanı onu çetin imtihan
Olurken fitneye lânet okutan
Harâmi zâdeler gözeyi tutan
Oku yok hedeften şaşan aşıklar

Akrep, hınzır, cümle fitne başının
Meskeninde huzur varmı? düşünün
Mercan gözlerinden akan yaşının
Selinde boğulur taşan aşıklar

Beli, unuttuğum olur arada
Zannetmeki yalnız biziz sırada
İSLÂMİ’ler HAMD’edenler burada
Gülzârın içinde rûşen aşıklar

09 Aralık 2019 Pazar Ertesi