Düşemem. Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

Sordun söyleyeyim son olsun artık,
Değer vermediysem hiç didişemem.
Ne özüm yalaka ne yüzüm yırtık;
Çıkarımın ardı sıra düşemem.

Bağlıyımdır yeminime ahtıma,
Ne düştüyse razı oldum bahtıma.
Ben can dediğimi gönül tahtıma,
Koyup arkasından çukur eşemem.

Sadakat görmedim verilen ahte,
Ne dostlar tanıdım sahte mi sahte.
Arkanı dönersin atar aleyhte.
O yüzden ketumum hiç dertleşemem.

Sırtımı dönmüşüm kin nefret şerre,
Alacağım kalsın ulu mahşere.
Güvenme demişti babam beşere;
Ekmeğim bölüşür sır bölüşemem.

Araziye uymam bellidir izim,
Gururum onurum vazgeçilmezim;
Başı dik durmaktır doktoram tezim.
Başım düşer ise ben yaşayamam.

Mührümün izi var gençlik çağımda,
Baykuşu tünetmem gülşen bağımda.
Lavlar kaynıyorken yanar dağımda;
Bir çıranın ateşinde pişemem.

Etem-i kibirden üryanım dedim,
Ben yana yakıla büryanım dedim.
Vefalı yüreğe kurbanım dedim;
Vefasızın ardı sıra koşamam.