Düşe Uyanan Gül Şiiri - Şair Aysegulguncan

kiralık katiller vuruyordu düşlerimi
kül rengi sayıklamalarla sana uyandım
konteynırlar umut taşıyordu ölü şehrin çöplüğüne
saat dört sularıydı
ve bir tükürük gibi yüzüme çarpıyordu
nekrofili yalnızlığım
ki ben
bir bebeğin annesine uyanması gibi
sana uyandım

utanıyordum
menfi imgelemelerimden
ve pornografik karelerimden
içimde pimi çekilmiş arzular
darp edilmiş bir rüya huzmesi
dört sularıydı saat
köşe başı fırından ekmek kokusu yükseliyordu
sarıyordu boydan boya dilenci sokakları
fırıncı ekmek taşıyordu konur odun ateşine
ki ben
bir bedevinin çöle uyanması gibi
sana uyandım

sürüdü ayaklarım sabaha sanrı sonrası bedenimi
ve eğreti bir kadınlığın ihatasındaki çocuk hüzünlerimi
saat dört sularıydı
it kemik taşıyordu
açlıktan bimar titrek eniğine
ve birkaç hızlı adım arşınlıyordu
ıssız Arnavut kaldırımları
emekçi ağıt taşıyordu
faşist devrin düzenine
ki ben
işçinin ütopyasına uyanması gibi
sana uyandım

dört sularıydı saat
ve hala inadına yanıyordu
hayalet siluetindeki sokak lambaları
göz kırpıyordu sivrisinek ışığa
ak varak aşığa
soluk ölüm taşıyordu halvetteki şafağa
kulaklarımda hep o paslı melodi
“takıntılar özgürlüğe ağıt yakıyor”
ki ben
mahkumun urgana uyanması gibi
sana uyandım

kimse bilmiyor
ve kimse görmüyordu histerik kimliğimi
dört sularıydı saat
ellerim oluyordu dudakların
dudakların tüy dokuyordu
en mahrem derinliklerimde
ten nem taşıyordu
bacaklarımdan ayak bileklerime
ki ben
helalin halele uyanması gibi
sana uyandım

iki çift arasına sıkışmış iğne deliğiydi huzur
inan küçücüktü düşlerim
oysa ben kocamandım
saat dört sularıydı
topuklu sızılarla uğulduyordu başım
fahişeler et taşıyordu
şarap kokulu nefeslere
soluk bir aydınlık süzülüyordu penceremden
karartma hüzünlerime
ki ben
ecelin Azrail’e uyanması gibi sana uyandım

dört sularıydı saat
zemheriden muzdarip
ayş’a güller,
güne canlar uyandı

puslu bir sanata Angelica uyandı
sen uyuyordun
hiç bilmedin…

© aysegulguncan

haziranikibindokuz