Düşe kalka Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Hep benden daha kötülerini örek aldım ben
Şükr etmeyi öğrendim
Hayatı isyan etmeden yaşadım ben
Direndim hayata
Havayı sevdim suyu sevdim günümü gün eyledim.
Yaşamayı sevdim bu günlere geldim ben

Karaya ak , aka kara demedim
Neysem ben hep o oldum
Yaşlandım bastonu kendime dost edindim
Ve ben daha!
Nice, nice emellerimden vaz geçtim
Bu günlere öyle geldim ben

Ne yaşadığım belliydi ne yaşamadığım belliydi oysa
Umut denizinde bir dama su gibiydi umutlarım
Çarpıldım dalga, dalga kıyılara
Kayalara
Yel buldum, savruldum karlar yağan dağlara
Yine de hayatı sevdim ben

Canımı yaktılar dişimi sıktım
Asla
Asla isyan etmedim bana düşman kötülere
Hayatla savaştım savaşmam gerektiğinde ben
Bir de kendimle savaştım
Düşe kalka yıkıla, yıkıla, bu günlere öyle geldim ben.

13 Eyl. 22