Düşe - Kalka Şiiri - Feyza Muhurlu

1.
Uyuşmuş bir yürekle yaşıyor artık
öyle sessiz,hissiz,tepkisiz..

y/amalı sevdalarda bıraktı
ruhunun herbir parçasını,
sancıları depreşse de arada,
nekahat döneminde hala...

düşlerini sokak başındaki kimsesizin üzerine örttüğünden,
iki yakası biraraya gelmez,d/üşüyordur bilemezsiniz....

2.
Pusulası şaşmış,kocaman deniz ortasında ufacık bir taka gibi
nereye sürüklerse oraya kayıp rotası..
Sakin ve sessizdi boşluğa bakardı gözleri durmadan
sanki uzaklarda cennet bahçeleri görüyordur..
Dilediği ve gönülden istediği bu rüya içinde
düşlerde dolaşır serseri mayın gibi...

Bazen büyük dalgakıran gelir alobora eder
bütün içinde büyüttüğü düş sahnelerini savurur,savrulur..
O zaman gözleri puslanır aniden boşluklar bile
amansız kabusa dönüşür güzelim düşleri

3.
İşte o zaman d/okunulamaz an/dır düş kırıklığı
Nasılsa fırtınalar koparıyordur yeterince sancıları
hiç unutturmamıştır zaten aslına sadıktır acıları
Alışmışta olsa; yine düşüyordur bilemezsiniz...

Sahici olsaydı keşke hayat;
düşlere gerek kalmazdı
bir de böyle düşe-kalka
yaşamaya....

Bir eflatun..
03.03.2011 izmir