Düşbozumu Şiiri - Melek Zeynep Bulut

Neydiniz?
Uzak iklimlerden kopan bir rüzgar gibi gelip
Geceye dağılıverdiniz...
Ne kadar güzeldiniz oysa
Ne kadar da yürekliydiniz
San ki aşka kurban eyledi beni o İstanbul cinası gözleriniz...
Ateşler giyinen bir deniz gibi
Nasılda işlediniz gönlüme aşkın beytül gazelini
Öyle ki sevildiniz işte
Acılar dergahından kopararak kalbimin ağrısını
Ve ipeklere sardınız ruhumun ağlatan şarkısını...

Gizli bir kıyamet düşürüp içime
Kayan bir yıldız misali
Apansız oldu gelişiniz ve gidişiniz
Gittiniz işte!
Hastalıklı bir yalnızlık hediye ettiniz
Ve bir kalp titremesi bıraktınız içime

Biliyorum
Şimdi çok uzak şehirlerdesiniz
Belki bir kar soğuğunda yapayalnız
Belki bir temmuz sıcağında ayazsız
Ama bilesiniz ki içimin her köşesindesiniz
Hâla yankılanıyor kulağımda o ılık sesiniz
Bilmem neden gri akşamlar gibi erkenden soldu gözleriniz
Neden mevsimsiz gittiniz
O unutulmaz şarkıyı sonbahar yaprakları gibi
Ömrüme serdiniz....
Gittiniz!
Sahi giderken hiç mi ü z ü l m e d i n i z! ....

Temmuz 2001