Düşateş Şiiri - Türkay Korkmaz

düşüne düşüne
çağırıyordu ölümü
yaz akşamı
oysa
yaşadığı ilkyazlar
kıyıda denizin mavisi
toprağın uyanan kokusu
rüzgarların yalayıp geçtiği
sesi yaşıyordu
yanı başında duran
tanığı
sevinç yine dünkü
bundan habersiz
yaz öğlesi
çoğaltıp çağırdığı
bırakılmışlığıydı
işte şimdi
sevinçler üzünç
yaşananlar uzak
an
o ince can
insanlar
unutulmuş yalnızlık
kır gezintisi dönüşleri
müziğin sesi
ozanın şiiri
yaşanır
yazılır
ateşin masal insanları

tümü
dünden bugüne esen
ılık bir rüzgar