Düş Yorgunu Şiiri - Tanju Çubukçu

düş yorgunu sabahlarda,
sen aklıma düşünce;
ben bu dünyadan düşüyorum.
kışlara yenilmiyorum da
ben baharlarda üşüyorum...
kalbimi titreten yüzün
aklıma her geldikçe;
kıyametler kopuyor,
ben yok oluyorum bir yerlerde...
şimdi mekansız gibiyim...
hiç bir yere sığamıyorum,
her şey üstüme geliyor.
bana huzur verecek hiç bir şey
gelmiyor aklıma...
sanki tüm zamanları
aynı anda yaşıyorum...
ama neyin neresinden,
nasıl tutacağımıda bilmiyorum.
sanki bütün güzellikler
bir kavanozun içinde,
bir tek kalan benim dışarıda!
ne dokunabiliyorum sana,
ne sesimi duyurabiliyorum.
yalancı bir dünya başımda dönen,
emanete bırakılmış bir kalp içinde;
öyle bir yaşam işte benim ki...