Topraklardan doğan güneş gibi, hayat insana doğarken;
Eller susmuşken yürek insana küsmüşken,
Ve nefes artık çoktan susmuşken,
Gitmeler neden hissedilir bu kadar?
Hüzün kokan gökyüzünden uzaklarda?
Nefesler azalmış, avuçlarda bir avuç toprak var şimdi,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta