Düş Yanığım Şiiri - Yusuf Safi

Durup dinlenmeden yıkanıyorsun
karanlık gecenin yağmurlarında
Uzak bir kentte
Sahibini bulamamış bir medeniyetin
Sahipsiz çocuğu
Sen
Beyaz ama kirli ellerinle
Arınıyor sanıyorsun kendini
Günahlarından
Düş yanığı gecelerde
Salıyorsun kendini şehvetin
O doymak nedir bilmez açlığına
Düşler görüyorsun
Adem Havva misalı çırılçıplak.
Ruhun temiz bedenin kirli
Parçalanıyorsun iki tarafa
Dağılıyor saçların
Ve
Birbirine geçiyor herşey
Kaynaşıyor kaybolanlar ayrı düşenler.
Sen teslim ediyorsun yine kendine günaha
Hem bedenin hem ruhun
Yarın belki temiz uyanır diye