Düş Yangınları Şiiri - Mehmet Nedim Korkmaz

Denizde değil
Bozkırda vurgun yedi yüreğim.
Düşsel yangınlardayım o günden
Gerçekler çocuksu oyuncağım..

Mevsimsiz yağan karlar
Zamansız vuran ayrılıkllar
Özlemsizlik özlemleriyle
Başladı yangınlarım.
Yanar düşlerim
Anılarım
Gerçeklerim
Dumanında boğulur
Keşkeyle yakılan bir sigaranın.

Sansür yok düşlere
Özgürlük gökyüzü kadar sonsuz
Hasrette serbest
Vuslatta
Yanmakta serbest
Sızlanmakta
Ağlamak hiç ayıp değil
Tutup ellerini istediğinin
Galaksilerde koşmak
Yaratmak kendi cennetini
Yada yanmak istediği cehennemde

Düşsel sarılmalar
Öpüşler
Kavuşmalar
Hepsi ayrı bir yangın.
Gerçek yangınlarıma,
Beyhude dermanlar diledim
Kızgın şişlerinden,
Lokman Hekimin.

Hangi güzel düşüme alsam seni
Hasretimden kıvılcımlanır yangınlar
Denizde, ufuk olup yanıyorsun bir akşam üstü
Martılar, uçan ateş topları
Balıkçı kulübeleri, cehennem köşesi
Balıklar, Nemrut ateşinden hediye
Gökyüzü desen, galaksiler ateşten
Yanardağlardan süzülür yağmurlar
Dağlar, ayazıyla ayrı bir yangın
Bozkır anızlarla yanıyor, toprak kavrulmuş
Güller ateş kırmızısı
Yapraklar hazan kurusu
Türküler hep Kerem’si
Düş çocuklarımın elinde kibrit.

Her şey yanıyor.
Gözümdeki hayalin
Hasretim
umutlarım
Duygularım.
Ben artık;
Senli düşler kurmaktan korkuyorum