Düş ve Karanlık Şiiri - Serdar Özdemir

Her bir düş gördüğümde
İçinde sen olmayan bir düş kabusum oluyordu
Cellat boynumu vurmak için emir beklerken
Sen gözyaşlarına boğulup beni izliyordun
Elimi uzattığımda benden uzaklaşıyordun

Çığlık atıyordum ama çığlığım sessizliğim oluyordu!
boğuluyordum.

Zaman acının ta kendisi oluyordu
Susuyordu yaşam

Aşk hapsolmuş,yasaklı olan ölüm geri dönmüş
Önümde tarihin kara sayfası gibi bekleyip
Tozlu duygulara tutsak olmamı bekliyordu
Ölüm cellata emir verdi

Cellat kan kusan kılıcını havaya kaldırdı

Ve yaşanmış olan sevdama bir hamle ile ölüm uykusuna daldırdı.
Ve sen gözlerimde kaybolan bir ışık gibi yavaş yavaş sönüyordun
Ve karanlıkla olan savaşım başlamış oldu.