'Düş ve Gerçek Kadın' Şiiri - Yasemin Temel

Hoş geldiniz
iyi ki geldiniz
ellerimi açtım çiçeklere
söyledim adınızı
utangaç sesle
acı acı gül koktu

gördünüz yüreğimi
ne iyi
öptünüz gamzemi de
ne mutlu bize

aşkın çenesi bağlı
karnında bıçak vardı
bir yürek fırtınası
hüzünlü bir darbeyle
bunları devirdiniz

aşka bağışlandı başım

anası doğurgandı yalnızlığın
anısı tarifsiz
bitkin bir tohum gibi
sularıma düştünüz

Bilmiyordunuz
soframa otursanız
elma dişlerdik
pilavın taşı kırık
çok gülerdiniz

bir sahilde yürüsek
çakıl kalmazdı
hoş geldin desem
sevinirdi ceketiniz

gözleriniz haylaz haylaz
/karanfile canım/
göğsüme takılırdı

adım
her gün bir başka kadın adı
her akşam bir bende keşfedilen

sönük odalarda
kendinden soyunan
tutku giyinen
kırmızı dudaklı kadın

tüm saatlerde
yeniden hoş geldiniz

çıldırırsınız alimallah
öyle bir öpüş
davet

yok işte
hepsi yalan
saçım başım dağınık
eski bir elbiseyle
gözlerim uzaklarda

kızardım
neredesiniz
çok da bekledim

sırtımı döner denize giderdim
denizlerime

kızılacak ne vardı Allah aşkına
ölmedi ya
kadındır üşüyecek
göz yaşı da dökecek

siz gülerdiniz
yanaktan bir öpüşle
bir kaç şirin bakış
çok fenasınız

bağışlandınız

bir kadının son gecesini
bilmeliydiniz
elleri neye benzer
neye tanık sözleri
ufku var mı
olur mu ya umudu

bir çıplaklık
alır gider düşleri
bir kırığın
son aşkını görmelisiniz

haydut gibi yürür zaman
şarabın olmaz doyumu

tevazuyla öper giderken kadın
başınız dik
çok hainsiniz
bir kadını ağlattınız
ellerinizle
güldürmeyi bilmediniz

söyleyin
akşamdan mı bu fenalığınız
bir yıkımdan mı kaldınız
bilmiyorum

peki sevmek
çok mu uzun
ayrılık an mı

duymuyorsunuz
sahiden hainsiniz

sağlıklı bir veda bilmiyorum
cömert bir öfke
usul usul tarumar oluyoruz

kalbim kırgın sabahınıza
saate bakıyorum
aramadınız

ölüleri ilgilendirmez bahar
sizi de hiç galiba
eğilip de almadınız
soldum kaldım kuytuda

göğsümü açtım
şafak vaktine
dilimde rüzgarlara kalan şarkılar

sanırım siz ağlamadınız