Düş oldu dem
Demlendi durdu efkar
Kilitlenmiş karlı dağlar
Ardında büyücüler sofrası
Bir tarafta nisana can atan süt dişleri
Öte tarafta homurdanan iri kıyım fırtınalar
Yakma yüreğini ezgi
Seçmece satmadılar ona canı
İpek yavrusunu koyma öksüz
Sağanaklara nasıl karşı koyduklarına
Bak yerli taşların…
N’olur
Gelincikler arasından
Menekşeler de bir arpa boyu
Gülümseyebilsin…
Yasaklanmasın yaşama asılmak
Dillere düşsün bildiğimiz o tatlı türküler
Bakışlardan okunabilsin sevinç
Demlensin yine düş
Varsın efkarından ırak olsun dem…
yirmialtımartikibinonaltı
Necdet ArslanKayıt Tarihi : 26.3.2016 16:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutluyorum Necdet hocam naif yüreğinizle sunmuşsunuz dizelerinizi,nicelerine,saygımla
Düş dediğin, 'kabus mu' ki... Hiç mi hayra yorulmasın, birbirine karışmış çiçeklerle gelmesin mi nisan?
'Dem' dedik bir kez.. Ağız tadıyla, türküleri ağıda çıkmadan yaşanamaz mı bir bahar? Bu kadar mı aciz kaldı insan..
Çayımla oturdum şiirin başına Necdet.. Bir lahza da olsa 'demiyle, tadıyla..'
Kutlarım Kardeşim..
TÜM YORUMLAR (2)