Düş(üş) Şiiri - Gizem Not

Ortalamanın üstünde bir yalnızlık benimkisi.
Eter kokulu,Kokusu eteklerime sinmeye mecburi.
Güveli bir rafa kaldırılmışlık sezerim her bakışımda.
Her öpüşümdeyse,
Biraz toz
Biraz duman ve
Hiç aksatmadan en baştan alevlenen bir tutku hissederim.
Kanı bozuk yaz gecelerinin kara yıldızlı teninde,
Ayrı bir iç hesaplaşma
Ayrı bir başıboşluk girer kanıma en lüzumsuzundan.,
Korkarım kendimi kaybetmeye.
Kırmızı bir diken dahi, nefsimi çıldırtır
Ruhumu ayartır olmuştur en basitinden.
Sokulgan.
Yıpranmış...
Kırılgan bir yürekti benimkisi oysa.
Hani hiç bir hançer kıyıp da batmazdı düşlerime?
Neden hep arzulanan panjurlar pembedir,diye düşünürüm.
Neden hep kadınlar severek ölmüştür yeşilçam filmlerinde?
Sevmek suç mudur ki her daim mevcuttur bir cezası?
Ya da biz mi cezalandırırız kendimizi en piç olanına gönül vermekle?
Pembe panjurları beklemekle geçer mi bir ömür be güzelim?
Değer mi bunca yara atılmış hayale, geleceğe, geçmişe...
Tik takları aksamış,
Eskimiş,,
Bir de püskümüş üstüne,
Bozulması geç bile kalmış saat tripi benimkisi.
Ciddiye alınmaz.
Alınırsa nasır tutar...
Öylesine bir çocuğun yüzünde gördüğüm,
Tamiri mümkün olmayan bir intihar sebebidir belki...
Kendi çocukluğumu gömdüğüm...
Umutsuzluk hastalığının pençesinde...
Gözleri gökyüzü,
Güzel bir çocuk olarak görünmüştür bana ölüm.
Hastane çatılarında aşık olduğu yıllara bakmış..
Muhtemelen kayıptır şimdi.
Bir başka hatıra daha kesik olup yapışır yüzüne.
Riyakarlık parayla değilse kapış kapış gider dünya pazarında.
Benim kaderim bir rakı bardağı zenginliğinde.
Sarhoş bir kadın kadar yalnız ve çoşkuludur kederimse..
Kalk bak! Bütün martılar intihar etti.
Şairlerim karaborsada.
Şimdi söyle bana aşığım,
Damla damla kanayan bir yağmur gibi içimdeki!
Mutsuzluk, en yalnız şekli değil midir ölümün?