Düş - ün Şiiri - Engin Özcan

Düşün,
Güzel olurdu,
Hiç geç kalmamış olmak,
Hiç pişmanlık yaşamamak,
Hasret olmadan,
Yalnız kalmadan yaşamak bir sevgiyi.
Ve bir çiçeğin tomurcuklanmasını seyretmek.
Günleri ve geceleri bağlamak birbirine,
Gam ve keder olmadan.
Sonra.. Sevgiliye bir buse verip,
Uzun uykulara dalmak koyun koyuna.
Yıldızların sönüşüne,bir kır kahvesinde,
Çay yudumlarken şahit olabilmek.
Mesela..
En sevdiğin şarkıyı söyleyebilmem
Detone olmadan.
Her gün küçük süprizlerle çıkmak karşına.
Uzun cümlelerin,
Noktalama işaretlerine isyan edercesine,uzaması anlamsızca.
Her gözlerini kapatışında beni düşünebilmen,
Acabaların ve keşkelerin çaresizliğine gülebilmek.
Düşünsene...
13200 saati beraber geçirebilmiş olma ihtimalini.
Seni benden ayıran otobüslerin değil,
Sadece kavuşturanların olabilmesi şansını.
Hiç özlem duymamak,
Bıkma hissini tanımamış olmak,
Her saat aynı monotonlukla seni seviyorum diyebilmek
Ve bunun içini gıdıklaması ve sadece sana mecbur olmak.
Düşün...
Üşümemiş olmayı tanımak.
Ellerinin ellerime kenetlenmesi tek kelime etmeden.
Tükenmez kalemlerin gerçekten tükenmemesi,
Yazmaktan yorulana kadar.
Uykumu bölüp en güzel saatinde,
Seni o masum halinle seyredebilme şansı,
Ve sayıklamalarına anlam yüklemek.
Reklam panolarına adını yazmak,
Adına aşık olmak farketmeden defalarca.
Yolda gördüğüm her insanın gözlerinde seni aramak,
Her güzel şeyi seninle özdeşleştirebilmek..
Ve vesaire...
Düşün işte...

EnGiN ÖZCAN
08/01/2002
Etimesgut / ANKARA