Düştüm Şiiri - Fırat Yetiş

Düştüm

Düştüm

Eskisi gibi değil her şey
İçimde çalan kimsesiz şarkıdır gece
Kader bavulunu omuzladım
Yüküm ağır , yolum uzun
Dur duraksız yolculuk benimkisi
Eylül değdi aşkımıza
Hasat mevsimi geldi sevgili
Sararmış yapraklar sızlatır uzuvlarımı
Kışlıklarını çıkar yüreğinden
Toparlayabilirsin kendini baharımdan..

Kalbim en çok sana çarpıyordu,
bende kaç ölü kaç sağ bilmiyordum
Kokmasın diye yarama tuzlar bastırdım
Sana şiir olarak dökülmeyen yaşları kavanozda topladım
Kırılan gece karanlığının zulasında
hayaller umutları doğradı
Efkarlandım çaresizliğime yandım
Gözlerimi Zulme bileyledim
Seni sardım ellerimle
İçtim içtim
Öksürük tuttu sırtımdan vurdun.
Seni kustum ,
Yetmedi !
Ciğerimi yakan izmarit dumanı gibi dudağımdan Düş/tün.

Ellerim olmasada fikirlerim kana bulandı
Bütün kadınları öldürdüm içimde
Adının harflerinin geçtiği kelimeleri yasakladım kendime
Kimsesizliğimden utandım
Sırtımı yasladığım dostlarımca acımadan kurşunlandım
kalemimi kırdım
Çıkmayan sesimle ağıt yaktım.
Güneşlerden göç eyledim , çığların altına sığındım
Ölmediğim her an
oturdum nefesimi ısırdım..

Nafile artık sevgili
hüznün üstünü kaplar göçler,
Demir alıyorum senli zamandan
Kıyısız karasız vedadır bu,
Ayrılık sirenini duymuyor musun?
Tren raydan çıktı sevgili,
Aşkın vagonu uçurumlara düştü
Olay yeri raporları tutuldu ,
Aşk/zedeler tutanaklara işlendi,
Sen sağ selamet
Ben ise yitik soluma düştüm..


Fırat Yetiş
Kayıt Tarihi : 21.9.2018 12:47:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Fırat Yetiş