Düş'tü Gülüşün... Şiiri - Uğur Deniz Ülk ...

/Boynu bükük zamanlardan kalma
Eli yüzü kire bulanan çocukluğumuz../

Büyüdük..

Ve hala sırtımızda bir yük
Eylül dediğimiz sancı……

Bir çocuk daha öldü içimde
Henüz..Bir kaç gün önce….

Bu kaçıncı…?

Oysa ne çok sevdalıydık aşk’a
Vaktimiz yoktu belki, geç kalışımız bundan
Sustuğum başka şimdi, söylediğim başka…

Hani gider de insan,
Yarım bir söz kalır dudağında
Utanır ayakları bıraktığı iz’den

-Bir martı hüzne dalar sustuğu Deniz’den…-

Eylül, kin saklar zulasında
G/öç mevsiminde kana bulanır sevda…

Gözlerinde olmasa diyorum
Aklımı çelen

Nasıl kapanırdı bu yara…?

Kim koydu bizi dara
Sen misin suçlu olan, ben mi?

Yoksa teni arzulayan beden mi?

Kim suçlu olan..

Ölümüne kalmakta olan,
Yoksa giden mi?

Neyse…
Boş ver…

Yağan yağmura inat
İçimde saklı gülüşün…

Sus…Sakın konuşma..
Öfkeni Deniz’e at…….

Dudaklarıma uyansın Düş’ün….