Düş Treni Şiiri - Fırat Kayımtu

Az önce kalkmış düş treni,
yorgun ıslığı boş garlarda bir yankı.
Her bir vagonu yıkık dökük,
bomboş...
Geçtiği yollarda bekleyeni olmayan yorgun düş treni,
bilinmez diyarlara her gidişi umut dolu,dönüşü yorgun.
Tüttürdüğü ruhu yıldızlara erişirse,
bir yıldız kaydıracak umutsuz dileğine çare.
Karanlık yollarına titrek ışığı,
neden hep gece?
Vagonları zincirli her biri boşluğun içinde sağa sola savrulan
yolları ıssız,insana muhtaç.
Belki bir yolcu,
unutulmuş garda siyah beyaz bildik sahnelerden hüznü almış,
düşler trenine hiç binemeyecek,sislere mahkum.
İnatla bekleyen,zamana yenilmiş.
Geriye dönüşü olmayan yıllar,pişman.
Ne kalan var ne giden
Onca boşvermişliğin sancıları,
bildik masallarda arttıkça,
hiç yetişemez düşler trenine,
düşleri geçer gider boş vagonlarda...