Düş Sokakları Boya Sandığında

İnce parmakları, sarmıştı sıkı, sıkıya fırçayı
Bir sağa, bir sola vuruyordu, umudu
Geleceği düşürerek siyah ayakkabıya
Değiştir amca, diyordu
Ardı sıra usulca fırça sırtıyla
Bir türkü çıkımı,dilde hesaplar yapıyordu
Kaç ayakkabı boyarım akşama
Hangi abi daha iyi para verir,hangi amca
Düş sokağıydı belki açılan umut,tarlasına
Ve geleceğe umut ekiyordu, cocuk oyun yaşında
Bir ayakkabı sandığı sırtında
Ayaklarını sakladı önce arkadaşı çıkınca
Sonra düşlerini,ondan kıskanırcasına
Sade ve açık bir gülüş hızlı adımlarıyla
Gözleri anlatırken her şeyi karşısına
O gizliyordu aklısıra
Bir fırıncıdan önce çeyrek ekmek aldı
Kaçar adım uzaklaştı insanlar arasından
Boş bir avluya
Bir iştahla ısırdı yavan sıcak ekmeği
Kimseler gelip,görmesin diye belki
Belki de iyice acıkmıştı
Acele,acele yutuyordu lokmaları
Boynunu uzata uzata
Ve bir hışımla göndermişti
Yavan ekmeği aşağıya,
Aklı başına geldi ekmek bitimi
Bir sağ,bir sol cebine davrandı
Alın teri damlalarını okşuyordu sanki
Para deildi avuçlarındaki
Ve bir umut daha vardı aklında
Düş sokaklarında taktı sandığını sırtına
Kayboldu gitti gönlü peşi sıra sokaklara