Düş Sızıntıları Şiiri - Ahmet Emin Atasoy

gece yattıktan sonra
coşar anılar seli,
düşler de düş değildir – yılların belgeseli:

hep aynı köy, aynı sokak, aynı ev, aynı oda…
aralık pencerede – unuttuğun bakışlar,
ellerinin terleri – kitap kokan masada,
sessizliğin yüzünde buz tutmuş bir hüzün var.

bir beşik iniltiyle sallanıyor boşlukta
annen mi o, torununa şarkılar ezberleten?
bir oyun mu bu böyle, ya da yersiz bir şaka,
hani yıllar öncesi melek olmuştu annen?

emin’le esin yine bisiklet hevesinde,
nesrin’se kedilerle konuşuyor besbelli.
dost kanarya hep orda – asmanın tepesinde,
giysilerle kavgalı yaşlı çamaşır teli.

yıllarının yareni bahçenin her yerinde
ayaklarına hasret kepirleşmiş izlerin.
bir sitem var güllerin küskün filizlerinde –
baktıkça doluverir birdenbire gözlerin…

sabah kalktıktan sonra
görürsün şaşkınlıkla
düşlerin sızdığını yastığa damla damla