Düş Sevgili Şiiri - Hanifi Kesik

düşlerime tutunamadın bu kez!
sana yarısı jilet kesikli dallar uzattım;
tuttuğunda inceldiği yerden kopsun diye!
hatırla;
sen sana olan sevgimi de koparmıştın.
oysa ben ilk kez bir kadın için o kadar incelmiştim!
sen sevilmeyi hak etmedin;
gözlerinde yarı ceset aşkların oldu hep!
hangi kuytuda gözlerine baksam
siması küf tutmuş bir kadın gördüm;
eski aşklarına bir bir ağlayan..

senin gözlerindi özgürlük,
dudaklarında kaç sevda eridi gitti!
sen bulutları öptün!
sen en çok uzağındakini sevdin, beni değil!
gittim de suç mu oldu?
sana söyledim, dinlemedin;
buram buram kan kokan gecelerim oldu!
sen kendini yitirişlerine saydın ömrümü..
ben senin kölen değildim oysa;
sen bunu bile fark etmedin!
sen sevilmeyi hak etmedin!
gözlerindeki özgürlük yasasıyla
idamıma hükmettin
ama bak; öldürmeyi bile beceremedin!

senin dilinden seviyorumları bilmiyordum;
bunun için hep sana seni seviyorum dedim!
oysa sen bir gece kadar kör ve sağırdın!
gözlerine semalar takılmıştı,
kulaklarına onun son sözleri kalmıştı.
bana git desen anlardım;
oysa sen beni denemeyi seçtin!
şimdi nerde bir orman gözlü görsem küfrediyorum!
sen ağlamayı, kahrolmayı hak ettin!

sana zorla beni sev demedim;
bana bir şans ver,
sevdireyim kendimi dedim!
sen bana bir bardak su verseydin;
ben sana büyük okyanuslar getirecektim!
sen bunu da fark edemedin!
hep beni suçladın; unut dedim
çünkü; seni ağlarken görmek
akdeniz çölünü görmek kadar felaketti!
ama bundan sonra unutma!

beni boşuna suçlama;
seni ben çağırmadım, kendin geldin!
kendi ayaklarınla geldin, kendi yüreğinle..
denemek kadar büyük yalan görmedim!
kendi düşen ağlamaz avuntusuna düşme; ağla!
sen en çok ağlamayı hak ettin.
gözlerinden dökülen yapraklar kadar bile değerimin olmayışı
senin kendine ettiğin en büyük hakaretti!

kalbimin satır başına koyuyorum adını,
celladının ellerinden öpüyorum!