Düş Saydım Seni Şiiri - Muhammed Acar

Hani bir zamanlar beni bir uçurumun kenarından kurtardığını söylerdim. Buna karşın sende, ne diyeceğini bilemez, sol yanımda bir şeyler kıpırdıyor derdin. Yaşananlardan ders çıkarmaya çalışan, tüm acılarına rağmen aşk için umudunu kaybetmemiş, birazcık deli, çokça çocuk, gözleri yeşile çalan bir kadının tesellisiydi seninki. Beni gerçekten kurtardığına inanmıştım...

İyi başlayan her aşk gibi heyecanlıydık, bekliyorduk...
Ayrı geçen her gün için duvara bir çentik atan mahkumlar gibiydik...
Cesaretini ilk toplayan ben oldum, döküldü dudaklarımdan o iki kelime. Sen ise duyduklarının gerçek olmasından korkan ama içi kıpır kıpır taze bir yürektin...

Çok bekletmedin beni. Karanlık bir gün, hep beklediğim ama hiç ummadığım bir anda yüreğin yüreğime boşaldı. İki "s" duydu kulaklarım, ateşe döndü gözlerim!

Yüreğini yakan bir adamın şarkısını dinliyordun o anda. Dudaklarından dökülen sözlerin aksine çekingen davranıyordun. Korkuların ve yarına taşıyamayacağın kadar ağır yüklerin vardı. Oysa benim haberim bile yoktu aklındakilerden. Senin yüreğini tereddüt oymak oymak delerken, benim yüreğim sığmıyordu sol yanıma...

Umutlarımı koynunda uyuttum her gece. Her sabah güneşten önce sen doğar oldun odama. Yüzünde unuttum yüzümü...

Ve gün geldi kurduğun cümlelerin hiç birinde bulamadım kendimi. Yazdığın her satırda bir nehir gibi aktım karanlığına. Aynı şehrin gökyüzüne savurduğun cümleleri üzerime alınamıyordum artık. Aynı denizde seyreden bir sandalın ayrı kürekçileriydik seninle. Ben gündoğumuna gidiyordum, sen inatla karanlığa...

İçinde kendimi bulduğum üç beş sözünü, ayrılık günü lehime şahitlik etsinler diye itinayla saklıyorum. Çığlık çığlığa seni susuyorum...

Güzel bir düş saydım seni... Baktım ki yoksun, düşlerde bıraktım...