Düş Sandalı Şiiri - Leyla Özercan

Gizlemlerden bir sandalın kürekleriydi,
can havliyle asıldığımız.
Masal kelebeklerinin rengarenk kanatlarıydı
güneşimizi aydınlatan.
Pamuk Prenses’in gülüşüydü,hüznümüzü dağıtan.
Ve iyilik perisinin sihirli dokunuşuydu,
mutlulukları çoğaltan.
Bir masaldı yaşamak:
Kimi zaman sonu,kimi zaman başı belirsiz olan.
Bekleyişler yüz yıldı sanki umutla,
Beyaz Atlı Prensin dokunuşuydu uyanış..
Kimbilir belki de yüzlerce yıllık
geç kalınmışlıktı bu.
Kırk Haramiler’in karanlığıydı
yolları toza dumana boğan.
Aşkların ışığıydı aydınlatan herşeye inat…
Efsanelerin umuduydu umarsızlıklar
Ve başrollerde hep kötüler! ..
İşte masala sığınışın son durağıydı bu
Belki de gerçekle çakışır tek nokta.
Düş sandalı sendeliyor şimdi…
Kürekler derinlerde
Bazen bir kıpırtı rüzgardan
Ama sakin sularda,sadece sürüklenir! ..

(Ankara)