Düş Perisi Şiiri - Adem Müjdeci

gecenin bir yarısı
beni uykumdan uyandıranda kimdir
aşk la cesaretimi sınayan
korku sipahilerimidir fermansız
yüregime ok gibi saplanan bu sızı nedir
böylesine cellad i böylesine amansız
mantık zindanında zincirlere baglıyken
fikrimdeki öfkeli telaşa aydınlık içiren
güneşini alnıma seren güzelde kimdir
yüzümü ne yana çevirsem kayboluyor
gözuçlarımı yırtarcasına hızlı adımlarla
gölgesi her geçtigi yerden izini süpürüyor
yetişemiyorum çok istesemde rüzgarına
ürperiyor içim git gide heyacanlanıyorum
gögsümde hissediyorum ansızın sancısını
ordan ruhumun derinliklerine süzülüyor
aramızda boş bir çerçeve gibi karanlık
narin teni hava kadar su kadar şeffaf
buram buram nefesini içime çekiyorum
gözleri sonsuz zifiri saçları uzun ipeksi
sabırlı elleri şevkatle okşuyor düşlerimi
izlemeye doyamıyorum onu boşlukta..