Düş Panayırı Şiiri - Ali Gençay

ben bir şaklabanım
içim de en şaşalı panayırım
çocuklar kaçın…
zehirden kağıt helvalarım
karıncadan atlarım
dönenmeden duran dolaplarım
sahte tüm kahkahalar
yalan
gülüşleri insanların

‘’At,, dedi çingene,
sırtardı altından dişiyle
düştü elimden çember,
düştü tüm iğrençliğiyle
gözler bende beklediler
hüsran,kayıp
tüm ütülmüşlükleriyle

girin,korkunun yalan olduğu tünele
gülün,alçıdan yapılmış iskeletlere
ve ağlayın,palyaçonun tüm şebekliklerine

aynalar
aynaya düştü yansımalar
neşelendi yamul tunca insanlar
asıl olan oydu
o insanlara kendilerini sundu
ateş kusan adamlar
ip üstünde cambazlar
kaçın, ezecek sizi tahta bacaklılar

çocuk...
inanmadın değil mi
bu bendeki düşte sarhoşluk
belkide bir gecelik uykusuzluk
hadi uyandır beni düşümden
yıkılsın bu panayır
yıkılsın tüm sahte varoluş