Dokunurken ölüm şu hayat tezgâhında
Örülürken an ve an ipeğinden hiçliğin
Beklerken zamanı ben ipek kozamda
Ne zaman bitecek yalnızlığı kefenimin
Acının pençesinde dağılırken iskeletim
Ruhum biçimleniyor durmadan tenimde
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta