Düş Olsa Gerek! ... Şiiri - Gülsen Yüksel

sen bakışlarımda, sen avuçlarımda kumsal boyunca
yüreğimde sen, yine sen varsın bu ılık yaz akşamında.

gölgem gecenin karanlığına ağır ağır karışmakta
seni çiziyorum yine sulara
sen ki kayboluyorsun, her savrulan dalgada.

sil baştan, sil baştan
saçlarını çiziyorum, gözlerini çiziyorum
dudaklarını çiziyorum, ellerini çiziyorum.

gözlerini görür, ellerini tutar gibi oluyorum
dokunuyorum, dokunuyorum dudaklarına
dudaklarını öper gibi oluyorum.

korkuyorum, korkuyorum
kaybolmandan korkuyorum.

kaybolmandan her korkuşumda
bir dalga, bir dalga daha
yine kayboluyorsun, yine kayboluyorsun
savrulan dalgalarla.

derken...
bir gölde düşüyor yanı başıma
dalgalar savurmuş olmalı seni kumsala
ayakların çıplak tatlı bir gülümseyiş dudaklarında
kenetliyorsun avuçlarımı avuçlarında
ağır ağır yürüyoruz kumsal boyunca.

ay ışığı öpüyor suları kızıl rengi dudaklarıyla
...ve sıcak
...ve ıslak dudakların geziniyor
saçlarımda, yanaklarımda.

ansızın, sıyrılıveriyor ellerin ellerimden
kayboluyorsun hoşcakal bile demeden.

sularda arıyorum seni, kumsal boyu izlerini
ne ellerin, ne ayak izlerin.

dalgalar hırçın bu yerde, geceden olsa gerek.
yüreğim küskün bir şeylere, sensizlikten olsa gerek.

gece lacivert, deniz lacivert
sen dönmedin, dönemezsin bana
bütün bunlar düş olsa gerek.