Düş Meleği Şiiri - Nevzat Erkol

İpek saçlarında rüzgâr
Etekleri meltemlerde
Sisler içinde yürürdü,
Gözleri çok ötelerde
Görülmezleri görürdü,
Düşleri peşinden dökülür
Yıldız gibi dökülürdü...

Öyle dingin, öyle sessiz
Yürür gibi raks ederek
Zamanı peşinden çekerek
Bir yiter, bir görünürdü,
Parmaklarının ucunda
Yürümezdi, süzülürdü.

Irmaklar gibi düşleri
Bahar selleri saçları
Güzel düşlerin meleği
Değmeden elime elleri
Yüreğim donar, üşürdü.

Bilmem hangi elden gelir
Ne gittiği yer bilinir
Uçar gibi,
Kaçar gibi
Bir konar bir göçer gibi
Sanki bulutlar içinde
Kâh kaybolur
Kâh belirir
Uçar mıydı, yürür müydü...

Görenler tutulur kalırdı,
Enginden derin gözleri
Görmez miydi, görür müydü

Savrulan ipek saçları
Esintiydi, çisentiydi
Mehtap gözlerinde ışır
Samanyolu dökülürdü.

Görülmeyen düşler gibi
Düşte görülenler gibi
Duygularımın meleği
Hayal miydi,
Gerçek miydi...

Sisler, sabahlarla gelir
Beni alır götürürdü.