Düş Mektebi Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir suskunluğun secdesinde
doğdum ben...
Rahmân’ın sesiyle büyüyen
bir ninniydi adım.

Kalem tutan elimin ucunda
annemin göğe açılmış duası,
ve gözbebeklerimde
kıyamete yürüyen yıldızların hicreti vardı.

Yüreğim bir tekneydi,
tevafukla örülmüş tahtalardan,
ve sızıyordu içine
ahdin yarım kalmış düşleri.

Ne zaman ki ümitle çektim küreği,
kaderin eli çevirdi yönümü,
dalgalar sustu bir an,
ve rüya
beni unuttu,
belki de Rabb’ine kavuştu.