Düş(lük) Şiiri - Yusuf Işık 3

Düş(lük)

Boşluğa sarınıp
Hüzünle gölgelediğin
O bakışın var ya
İpek bir yorgan gibi
İç kıyıcı
İnce bir buğu olup
Yumuşacıkça dalıvermiyor mu
Yüreğimin kuytularına
Dellenmeyip de neyleyim

Dünden
Hatta yarından bile
Soyunmuşçasına
Öyle saf ve sessiz
Kendinden başka
Kimseleri almadığın
Bir odalı kondunda
Daldığın düşlerinde
Yabancı geçmişinim
Bimediğimi mi sanıyorsun

Unut desem
Unutulacak gibi değil
Sil desem
Yanlış çok
Aklanacak gibi değil

Konuşamayan
Akarsuyum ben
Böyle bil en iyisi
Akacak yatağım
Örtünecek yorganım yok
Her sabah
Her akşam
Serinliğinden geçerim
Hiç bilmezsin

Aldırma
Geçerken uğramış
Senin bile bilmediğin
O derinliğe batık
Hüzünlerini sahiplenmiştim
Gerisi kolay oldu
Ne sen beni gördün
Ne bu düşleri bildin

Ben yine
Çalılıkları dolana dolana
Kıyısız yalnızlıklarıma
Kulaç ata ata
Çıkamadığım yolculuklarımın
Tatlı düşleriyle
Zamanın keyfinde
Kendi okyanusumun içinde
Kaybolmaya durayım...18.1.18