Düş'lek Şiiri - Özlem Saba

Çok öncelerden tanıyorum sanki sizi
Eski bir çarşıdan

Henüz işportaya düşmemiş
Fakat sırasını bekleyen

Kekik kokusunda yakınsınız galiba
Saçlarınız sedeften

Bir mercanı andıran gözleriniz
Düşmemiş hala korkulara
Bir meddah gibi
Savunmasız ve günahsız kılıyor beni

Şimdi ikimiz
Bu çarşıda hem ağlayan
Hem oynayan çocuklar gibiyiz

Sabahlar, erken bizim için
Akşamlar uzak şimdi

Ellerinde içi gözyaşı dolu bir balonu gezdirir gibi
Biraz haylaz biraz tedirginiz

Patlasa sanki şimdi şuracıkta
Tüm dünya boğulacak sanki

Söyleyin şimdi
Neyin doğrulamasıdır geçmiş

Ne kadar acı çektiğimizin mi
Ne kadar ders aldığımızın mı

Hem ben
Yaşamı boyunca her dersten sınıfta kalırken
Siz nerelerdeydiniz ki

Şimdi o çelik / çomak tutan elleriniz
Hangi milattan kaldı
Bir yandan beni
Diğer yandan kendinizi döversiniz

Yapmayın
Ne olur yapmayın

Bu kurutulmuş defne kokulu çarşı
Bir şeyler fısıldıyor hep kulağıma

Eskidik ama kaybolmadık henüz der gibi
Hem ben kaybolsam
Siz bilirsiniz, bulursunuz beni

Siz kaybolsanız
Bulurum ben de sizi
Henüz düşmeden tezgahlarda

Ne olur bakmayın artık geriye
Tükeniriz

Dağılır bu çarşı tek bir sorguyla
Köle pazarlarına düşeriz

Özlem SABA