Düş kuran serçe Şiiri - Mahmut Karahan

Kanatları kahverengiye çalan serçe
Uçup duruyor yamaçlarda
Oturmuşum uçurumun minderine
Çırpınıyor kollarım boşlukta
Kavuşma telaşı içimde
Su kokuyor kar beyazı
Dalıyorum düşe

Kafa yap
Kol çiz
Ayak yapma
İnsan ol
Yıl bin dokuzyüz seksen
Hazır ol

Say sağ baştan
İnsan eksiltme
Tamamla yokla

Elini yüreğine koy
Azıcık victan tat
Kendin ol

Attın uzağı yakını
Parmaklıklar ardına
Kanatları nişan parmağına bağladın
Sakladın, saklanbaç oynadın
Adamlarımı yaktın, astın
Artık uyandım düşten
Ah kahverengi serçe
it dalaşları öldürür beni
yapma
Kitap sayfalarında ayraç kalma
Müsvette notlarına sığma

kanatları kahverengiye çalan serçe
Hatır için gönüle konma
Sinek olma
Ellerim kovmasın seni
Soğuk öldürecek çocukları
Güneş doğuracak
İkizi olacak her şeyin
Kanatları kahverengiye çalan serçe sen düş kurma