Düş Küllüklerinden Arta Kalan

eğreti özlemler doğuruyor zaman
ahraz cümleler kurduğum anlarda,
ve sen, duymadığın cümlelerimin öznesini yüklenen
kahverengi tabloların arasından sesleniyorum sana....

kaç kez ölürsen öl;
bir kez kabul edilirsin gideceğin yere
tek hakkın vardır;
ve tek kez kopar kıyametin...

evvel zaman içindeyken artık herşeyin dışındasındır
üzerinde salındığındığın topraklara karışmışsındır
ya da tam olman gereken yerde,
dualardasındır....

ve düşüne düştüğün herşey artık yarımdır
güftesi eksik şarkılar
ezgisi yarım besteler
kafiyesi konmamış şiirler gibi, yarım..

mesela bulutların halkalaşmasını göremeyeceksindir artık
yada kimseyi öpemeyeceksin gözünün akından
sığırrcıkların yağmur dansını..
göçmen kuşların gidişi kalacak tek anı...
anılarda anılacaksın birgün ve hiç geç değil o gün

bir şiirin ötelediği ciğerlerine döşenen mayınlar,
tek tek patlar;
ve artık, bir afet mahallidir tenin
binlerce kez tutkallasan da nafile,
ortalığa saçılmış binlerce can kırığıdır ömrün
ne yapışır, ne dikiş tutar..

haykırırsın binlerce kez,
doğmak için çırpınan bir ceninin anne karnını tekmeler gibi
bir an önce yağmak için bulutları parçalamaya çalışan yağmur taneleri gibi
şimşek olup çakmak istersin ama, yok
artık gördüğün değil, kördüğümdür dünya..