Cennetinden bakarken,
Gözyaşlarını sildi,
Düş kraliçesi'nin,kral...
O an hisseti,cennet'te,
Bekleyeni olan,
Kral'ın şeffaf sıcaklığını,
Düş kraliçesi..
Gözyaşları yerini,
Huzura bırakmıştı...
Anladı ki kral;
Uğruna öldüğü,
Düş Kraliçesi,
Ölümden korktuğu için,
Yalnızlık,ayrılık kaçınılmazdı..
Mutluluk daha acıydı..
Tek taraflı mutluluğu,
Benimsediğinden olsa ki,
Düş kraliçesi...
Hergün kralı'nın lahiti başında,
Dökündükeri timsahın gözyaşlarıydı...
Kralı'nı yitirdiğinden değil,
Yalnız,kimsesiz kalmışlığındandı,
Üzüntüsü,hüznü ve bedeni...
Kayıt Tarihi : 26.4.2010 20:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!