Düş Köpüğü Şiiri - Yunus Yakup

ben geliyordum
ki geliyordum gök mavi yüzüyordu
kırık bakışlı küçük kız kadar yüzüyordu
sokaklar kadar yüzüyordu

‘’döküldü yapraklarım izbe köşelerinize
şu soğuk etleriniz hem de çok soğuk etleriniz
kimi beklediğini bilemediniz
çöktü üstünüze ağırlık ’’

çalkantılı bir nehri yan geziyor kuşlar dedim
ben dedim
bile bile dedim
kemiklerini kırıyor bütün mezarlar ölülerin
çünkü öldüğünü düşündüm yağmurlu bir günü düşündüm
köşeli sokakların çatma evlerinde
kırık bakışlı küçük kızı düşündüm

‘’oyun oynuyor takvim yaprakları
kimse inanmıyor için duruyor tabloda resim
örtüler sanki hiç bir şeyi gizleyemiyor’’

ben geliyordum
bile bile geliyordum
arkamdan ıslık çalıyordu kırmızı ayakkabılar
bisikletlerinizi düşlüyordum
günlerce haftalarca düşlüyordum
saçlarımı tarayan rüzgarı ağaçlardan biliyordum

‘’gözünüzün önünden geçti buruk bir beden
ellerinizi çektiniz düştü düşleriniz
üzüldünüz’’

ilk doğum acısı tohumun toprağa aşkı dedim
ben dedim
bile bile dedim