Düş Konan Sokağı Şiiri - Yaşar Kılıç

Yıldızları topladım dün akşam buzlu cama
Kapattım perdeleri, açtım içimi sana
O karanlık odama düşlerdi gelip dolan
Senli bir dünya kurdum düşlerin sokağına!

Yıllanmış bir duygu bu vuran buğulu cama
Arındı benliğimden, giden bendeki canla
Hayalimde ki resmin, geçmişten bana kalan
Attın gittin beni sen düş konan sokağına!

Özlemini kavurdum, geçmişten bir gecemde
Tütsü yaktım kokunu sen burnumda tütsen de
Demet demet bir deste, buket yaptım seni ben
Bir sen vardın bir de ben, düşlerin sokağında!

Gidişindi o senin bir bahar mevsimiyle
Ben ağlamam, yağmurla çise değmiş gözüme
Bir sen vardın bir de ben karanlıkta hüzünle
Kavuştu hayallerim giden o sevgilimle

Bir sen geldin birde ben karşıki küçük cama
Bozuldu hayallerim bakınca buğulu cama
Çoktan sönmüş ışıklar içimdeki lambada
Bir sen vardım birde ben, düşlerin sokağında!

Alnımda gizlediğim korkunç ağrılarımla
Umut dünyası kurdum, sensiz yalnız odamda...
Bana senden kalan o, küçücük bir hatıra
Bir gülüşün yetti şu düş konan sokağına!

Parçalı Bulutlu Şiirler