Düş Kırıntıları 3 Şiiri - Ayşe Gül Öztürk

Ben yaptım,vurdum yüreğimde uçuşan kelebeği...ilk cinayetim değildi bu,yine de titredi gözlerim...önce güzel gülüşü soldu,sonra gözbebekleri dağıldı sise...bir uçuruma düşer gibi yitip gitti varlığı sessizce....ben yaptım....yüzüme yansıyan bir ihanetti,adı aşktan çok telaşa benzeyen...sonbahara aldanmış bir silüetti...bir ucu yalan...bir ucu sancı...ben yaptım...ayıktım ve anlamsız bir pişmanlığa sarsam da yüreğimi,katlime fermandı...yine yapardım......

Şişe içinde bir adam...güzel gülüşlü...çocuk bakışlı...kendi bilmese de sevgiye aç,bu yüzden biraz alıngan duruşu...elleri tebeşir tozu,yüreği nasır,istediği aslında bir avuç huzur...üstünde,çok uzaklardan sinmiş bir anason kokusu,ve o kokuya gizlediği korkusu...öyle çok ardına dökülmüş ki gözleri...cesaretinden değil karanlığa yürüyüşü...

*
Dün gece yreğim dedi ki-Niye kanatıyorsun yaralarımı sürekli....? -Dedim ki,başka türlü nasıl bileceğim ölmediğini......
*
işte ben...yüzü aydınlık,güleç...yüreği ayaz yanığı esmer...diz dibimde pembe yanaklı aşk...gözlerimde,adını duymadığım diyarların ağıtı...ince,kırılgan bir beden...ve ruhu; ağır,yosun bağlamış,tortu tortu bir elem...işte ben...ardı kırık dökük...dilinde aşkı yineleyen bir kadın...
*
Soyunup,dökünp,aşk giyinmek istedim,
Kiminin bedeni uymadı,kiminin rengini sevmedim.
Aşk mı pek nazlıydı,ben mi pek kibirli
bilemedim........