Hayat, fırtınalara bürünmüş
Bir deniz edasında salındı hep üstüme
Sığlık nedir durgunluk nedir görmedim
Ne zaman sessizliğin huzuru
Çökse omuzlarıma
Ne zaman inansam karabulutların dağıldığına
Yeniden doğdu düş kırıklıklarım
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
